دانلود فایل پاور پوینت خمینی شهر اصفهان

دانلود فایل پاور پوینت خمینی شهر اصفهان

تاریخچه خمینی شهر

خمینی شهر با میراث هایی بازمانده از شش هزار سال تاریخ ، یکی از مهمترین وجالب ترین مناطق برای جهانگردان بوده و با جاذبه های بیشمار فرهنگی خود چون یادگارهای گرانبهای باستانی وتاریخی ، بامعماری ویژه وسنتی، مراکز دینی و اماکن مذهبی و فرهنگ سنتی وقبور باستانی میتواند دنیای تازه ای را به روی جهانگردان و زبان شناسان و باستان شناسان تشنه فرهنگ وتمدن بگشاید.

این شهر راکه در گذشته به نام سده می‌شناختند در ادوار گذشته بخشی از بلوک ماربین از توابع اصفهان محسوب می شده که این قسمتها دارای آب کافی و خاک حاصلخیز بوده‌است. در ابتدا شامل سه روستایا سه ده به نامهای پریشان یا فروشان یا پروشان، خوزان یا خیزان، ورنوسفادران بوده‌است. به همین علت به سده شهرت یافت. هر یک از روستاهای تشکیل دهنده سده، خود بعلت خاصی نام گرفته‌است.

در کتاب نصف جهان فی تعریف اصفهان ذکر شده که:

فریشان را معرف پریشان و پریشان خود مخفف پریوشان است که از نام زنی به اسم پریوش که در زمان قدیم بنای این قریه را نهاده و به نامش منسوب گشته‌است. خوزان (خوزوان) از واژه ((خوز)) و ((ان)) نشانه کثرت و جمع تشکیل شده‌است.

خوز در سنگ نوشته‌های شاهنشاهان هخامنشی بصورت xuvata (uvaja)< nEK و به قوم عیلامیان و سرزمین آنها گفته می‌شد که در منطقه کوهستاهی بین النهرین تا فلات ایران گسترده شده‌است.در محله خوزان، کهندژ قرار دارد که وصف آن چنین آمده‌است:

در محله خوزان واقع درخمینی شهر، قلعه دفاعی مهمی به نام کهندژ وجود داشته که خرابه‌های آن در محله مزبور موجود است،

ورنوسفادرا یا بن اصفهان نیز به دوران ملکشاه سلجوقی باز می‌گردد. به هنگام حاکمیت سلجوقیان ورنوسفادران توسط ملکشاه سلجوقی نامگذاری شد که نام اجداد قوم ((ورنوسی)) (گارد سلطنتی ملکشاه) بوده‌است.

در زمان فتح اصفهان توسط حمله افغانها، اهالی این منطقه تا حد توان مقاومت نمودند، چنانکه سرکیس گاننتز در کتاب ((سقوط اصفهان)) می‌نویسد، افغانها نتوانستند دهکده‌های خیزون (خوزان) و بن اصفهان (ورنوسفادران) را تصرف کنند، چون ساکنان این دو دهکده سخت با آنان به مخالفت برخاستند.

دکتر سیروس شفقی در کتاب خود بنام ((جغرافیای اصفهان، معتقد است که مقارن کوچ عده‌ای از ساکنان منطقه اصفهان در نیمه دوم هزاره چهارم، قبل از میلاد مسیح، ابادیهای کوچکی در محل فعلی شهر اصفهان و سرتاسر زاینده رود وجود داشته که باآمدن عده‌ای از شمال به فلات مرکزی برجمعیت آنها افزوده شد و دهات جدیدی به وجود آمده‌است، براین اساس می‌توان قدمت اولین کانونهای جمعیتی این خطه را به دوران قبل از اسلام مربوط دانست.